ماهنامه موعود91

مدیر کل ما

فکر می کنی سرپرست و مدیر کلّ ما هم مثل همه رئیس رؤساست که طول اسم و عنوانشان دو سطر دفتر مشق را اشغال می کند، امّا کاری ازشان برنمی آید، همیشه نیازمند گزارش و عرض حال نویسی اند، دست آخر از همه عالم و آدم بی خبر می مانند و در وقت مشاهده خوف و خطر با خیال راحت می توانند بگویند: «ندیدیم و خبر نداریم.»؟

اگر این گونه بود و ما درباره اش این گونه گمان می کردیم که از اصل به سراغش نمی رفتیم و خدمت به او را شغل و پیشه خودمان نمی ساختیم. از روز اوّل، برای خلاصی از دست همین رئیس رؤسا و مخدومان بی عنایت و آزار و اذیّت هایشان بود که دل به دریا زدیم و پس از کلّی استغاثه و بال بال زدن، خودمان را به اطراف و اکنافش رساندیم و همان جا هم مقیم شدیم. فقط خدا می داند زیر دست چنین مدیرکلّی کار کردن چقدر لذّت دارد! یک قلم، عمراً نیازمند گزارش دادن ما نیست. خودش از همه چیز آگاه است، آن قدر که از سیر تا پیاز ما خبر دارد. حتی آنچه را که در دل ما می گذرد، می داند. حتی وقتی کنار دست رفیق و دوستمان پچ پچ می کنیم، او شاهد و ناظر است. اگر این گونه نبود که قبل از آنکه خودمان از گیر و گورها و سختی های پیش روی خودمان باخبر شویم، که دستمان را نمی گرفت به جای امن و بی خوف و خطر نمی رساند. چرا